برقراری ارتباط عاطفی با کودک پیش از اصلاح رفتار او، یکی از مهم‌ترین پایه‌های تربیت سالم و مؤثر است. بسیاری از والدین به اشتباه گمان می‌کنند که اصلاح رفتار باید با هشدار، تنبیه همراه باشد، در حالی که کودکان ابتدا باید احساس امنیت و درک شدن را تجربه کنند تا پذیرای راهنمایی باشند.
کودک زمانی که احساس شنیده شدن، درک و پذیرش می‌کند، آمادگی بیشتری برای تغییر رفتار دارد. در غیر این صورت، اصلاح رفتار می‌تواند تبدیل به یک کشمکش قدرت شود که نتیجه‌ای جز دوری عاطفی ندارد. ارتباط عاطفی پایه‌ای است برای شکل‌گیری اعتماد، احترام متقابل و پذیرش.
در بسیاری از موارد، کودکانی که در محیط‌های پرتنش یا بدون ارتباط عاطفی کافی رشد می‌کنند، اصلاح رفتار را نوعی تهدید یا طرد تلقی می‌کنند. در نتیجه، یا با پرخاشگری پاسخ می‌دهند یا در خود فرو می‌روند.
والدین باید ابتدا خودشان آرام باشند تا بتوانند به کودک نیز آرامش منتقل کنند. تنظیم هیجانی، یعنی کمک به کودک برای درک، نام‌گذاری و تخلیه سالم احساسات.
پس از برقراری ارتباط و زمانی که کودک احساس آرامش دارد، می‌توان رفتار ناپسند را بررسی کرد. در این مرحله، باید به کودک نشان داد که او به‌عنوان انسان پذیرفته شده است، اما رفتارش نیاز به اصلاح دارد.
مثال: «تو پسر خوبی هستی، اما فریاد زدن کمکی نمی‌کنه. بهتره با کلمه‌ها بهم بگی چی می‌خوای.»
قبل از اینکه رفتار کودک را اصلاح کنیم، باید دلایل آن رفتار را درک کنیم. برقراری ارتباط عاطفی، نه‌تنها به اصلاح رفتار کمک می‌کند، بلکه بستر رشد روانی و اجتماعی کودک را فراهم می‌سازد. والدینی که ابتدا ارتباط برقرار می‌کنند و سپس راهنمایی می‌کنند، تربیتی مبتنی بر اعتماد، احترام و محبت را پایه‌ریزی می‌کنند.
اگر مایل هستید با اصول ارتباط مؤثر و اصلاح رفتار کودک در محیطی امن آشنا شوید، پیشنهاد می‌کنیم در کارگاه‌های تخصصی فرزندپروری مرکز روزبه شرکت کنید یا با مشاوران ما تماس بگیرید. ما همراه شما هستیم.
نگارنده: دکتر علیرضا تبریزی
