سوگواری کودکان با بزرگسالان متفاوت است، زیرا درک آن‌ها از مرگ هنوز کامل نیست. کودکان به‌ویژه در سنین پایین، اغلب مفهوم مرگ را موقتی و برگشت‌پذیر می‌دانند.
برگشت‌ناپذیری: کودک نمی‌داند که فرد فوت‌شده دیگر بازنمی‌گردد.
همگانی بودن: مرگ را تنها برای دیگران (مثلاً آدم‌های پیر) می‌داند، نه خودش.
قطع عملکردهای حیاتی: متوجه نمی‌شود فرد فوت‌شده دیگر نمی‌تواند احساس، فکر یا غذا خوردن داشته باشد.
علّیت مرگ: هنوز نمی‌داند که مرگ علت دارد (مثلاً بیماری یا تصادف).
کودکان دنیا را از دریچه تجربیات خود تفسیر می‌کنند. آن‌ها مرگ را با مفاهیمی مثل خواب، جدایی یا آسیب جسمی اشتباه می‌گیرند. تجربه مرگ عزیزان یا حیوان خانگی به‌ویژه در سنین 3 تا 6 سالگی، می‌تواند فرآیند درک مرگ را تسریع کند.
کودکان در مواجهه با مرگ عزیزان، واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اضطراب، وابستگی بیش‌ازحد، گریه و بی‌قراری
پرخاشگری یا ترس از تنها ماندن
کابوس، بدخوابی، بی‌اشتهایی یا مشکلات رفتاری
کاهش تمرکز و افت عملکرد تحصیلی
مشکلات مربوط به جدایی و حتی بازگشت به رفتارهای رشدی قبلی (مثل شب‌ادراری)
یکی از پرسش‌های رایج والدین این است که آیا کودکشان باید در مراسم تشییع جنازه حضور داشته باشد یا نه؟
پاسخ این است که: نه باید مجبورش کرد و نه محرومش کرد.
بهتر است کودکان زیر 6 سال در خاکسپاری حضور نداشته باشند ولی در مراسم ها شرکت کنند؛ به روند سوگواری شان کمک می کند.
پیشنهاد می‌شود به کودک حق انتخاب داده شود. مثلاً بپرسید:
«بعضی بچه‌ها در مراسم شرکت می‌کنن، بعضی نه. تو دوست داری شرکت کنی؟»
اگر کودک تمایل نشان داد، باید او را از قبل آماده کرد تا بداند چه اتفاقاتی قرار است بیفتد. همچنین، بهتر است یک فرد آشنا و صمیمی در مراسم همراه او باشد تا در صورت ناراحتی زیاد، مراقبش باشد.
راه‌های زیادی برای حمایت از کودک در برابر سوگ وجود دارد. نکات کلیدی عبارتند از:
واقع‌گرا باشید: مرگ را بخشی طبیعی از زندگی معرفی کنید.
زبان ساده استفاده کنید: به‌جای جملاتی مثل «رفت سفر» یا «به آرامش رسید»، مستقیم بگویید: «او مرده و برنمی‌گردد».
احساساتش را بپذیرید: اگر گریه می‌کند یا ناراحت است، او را سرزنش نکنید.
احساس گناه را از بین ببرید: اگر برداشت اشتباهی از دلیل مرگ دارد (مثلاً فکر می‌کند خودش مقصر است)، به او اطمینان بدهید.
درباره نیازهای متوفی صحبت کنید: برای مثال بگویید فرد فوت‌شده دیگر احساس سرما، گرسنگی یا تنهایی ندارد.
الگوی مناسبی باشید: اگر گریه می‌کنید، برایش توضیح دهید: «من ناراحتم چون پدرت را از دست دادم.»
درک کودک از مرگ به سن، تجربه و نحوه پاسخ‌گویی والدین بستگی دارد. والدینی که به‌جای پنهان‌کاری و طفره رفتن، با صداقت، آرامش و زبان ساده با کودک گفت‌وگو می‌کنند، به او کمک می‌کنند تا این تجربه دشوار را بهتر درک و تحمل کند.
مهم است که کودک بداند مرگ بخشی از زندگی است، اما در عین حال هنوز هم در دنیایی امن و قابل‌درک زندگی می‌کند.
